تأثیر دعا بر سلامت معنوی بیماران همودیالیزی

مقدمه: همودیالیز، با اختلال در عملکرد و کیفیت زندگی فرد، سلامت روان را دچار مشکل می کند. استعانت مذهبی و دعا کردن نقش مهمی در قبول بیماری ها دارد و با کاهش آشفتگی های معنوی سبب انگیزه ی مثبت درمانی می شود. از آن جایی که یکی از زمینه های عمده ی بیماری ها و مشکلات روانی و عوارض جسمی و اجتماعی احساس پوچی، بیهودگی و تزلزل روحی است که از فقدان بعد معنوی افراد سرچشمه می گیرد، این مطالعه با هدف «بررسی تأثیر دعا بر سلامت معنوی بیماران همودیالیزی» انجام گرفت. روش ها: این پژوهش نیمه تجربی بر روی 88 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز (44 نفر گروه مورد 44 نفر شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان امام رضای شهر آمل در سال 1388 انجام شد. این پژوهش به صورت طرح سالامون اجرا شد. برای گروه مورد به مدت ده هفته هر روز صبح به مدت بیست دقیقه به طور متناوب دعای توسل پخش می شد. بعد سلامت معنوی توسط پرسش نامه ی استاندارد سلامت معنوی پولوتزین و الیسون، در دو گروه سنجیده شد. نتایج بعد از وارد نمودن داده ها به نرم افزار آماری spss16 توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها، سلامت معنوی را در گروه مورد 3±103 به میزان بالا و در گروه شاهد10±93 در حد متوسط نشان داد. آزمون آنالیزواریانس دو طرفه بین سلامت معنوی گروه مورد و شاهدی که هم پیش آزمون و هم پس آزمون داده بودند ارتباط معنی داری نشان داد (01/0(p<. این آزمون بین دو گروهی که تنها پس آزمون داده بودند ارتباط معنی داری را نشان داد (01/0(p<. نتیجه گیری: دعا، یک روش مناسب برای سازگاری با بیماری است. چون علاوه بر تسکین اضطراب، موجب ارتقای معنویت می شود. از آن جایی که رویکرد زندگی این بیماران بر پایه ی معنویت بنا شده است، لازم است که پزشکان و پرستاران از نقش کلیدی باورهای اعتقادی در زندگی این بیماران آگاه باشند. از این رو امید است با همکاری جدی بین دست اندرکاران تیم سلامت، برای اجرای احکام شرعی، که امروزه به عنوان مراقبت های مذهبی مطرح است، شاهد تأثیر این گونه مراقبت ها، ایجاد احساس آرامش و تسریع بهبودی در بیماران باشیم.